Το λουκέτο στην ΕΡΤ και οι συνέπειες για τους εργαζομένους της
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση της διακοπής λειτουργίας της δημόσιας τηλεόρασης που ως σημαντικότερη συνέπεια θα έχει την απώλεια της εργασίας για 2.656 εργαζόμενούς της όλων των ειδικοτήτων που το μόνο που γνωρίζουν αυτή τη στιγμή είναι ότι απολύονται και θα λάβουν την νόμιμη αποζημίωση. Μέχρι τώρα είναι ομιχλώδες το τοπίο για την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου από την Βουλή και ακόμη και τα αρμόδια Υπουργεία, δεν έχουν απαντήσεις για το τι πραγματικά πρόκειται να συμβεί σε περίπτωση που η Βουλή πει «όχι» στην συγκεκριμένη ενέργεια.
Προς το παρόν όλα τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της ΕΡΤ μεταβιβάζονται στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά δεν υπάρχει σαφής θέση για τα ειδικότερα θέματα που προκύπτουν από αυτή την αναπάντεχη εξέλιξη. Το γραφείο μας είναι σε επικοινωνία με πολλούς από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, οι οποίοι ωστόσο δεν γνωρίζουν πότε θα παραλάβουν ατομικές πράξεις απόλυσης, παρότι ήδη δεν έχουν καν τη δυνατότητα να βρίσκονται στον χώρο εργασίας τους απειλούμενοι να χάσουν και την αποζημίωση και τη δυνατότητα συμμετοχής στην μελλοντική προκήρυξη για την στελέχωση της νέας δημόσιας τηλεόρασης, ώστε να μπορέσουν να ασκήσουν τα νόμιμα δικαιώματα τους.
Όλο και περισσότερες αποφάσεις του ΣτΕ σχετικά με πειθαρχικές υποθέσεις δημοσίων υπαλλήλων
Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο επικύρωσε σε τρεις ακόμη περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων τις αποφάσεις των αρμοδίων Πειθαρχικών Συμβουλίων που είχαν επιβάλει σ’ αυτούς την ποινή της οριστικής παύσης καθιστώντας αυτές αμετάκλητες.
Σημαντική απόφαση Αρείου Πάγου για μη καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης σε απολυμένο εργαζόμενο
Το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, ανατρέποντας εφετειακή απόφαση, δικαίωσε οδηγό αγροτικής συνεταιριστικής οργάνωσης, ο οποίος απολύθηκε μετά το κλείσιμό της, χωρίς όμως να του καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση, καθώς η συνεταιριστική οργάνωση επικαλέστηκε λόγους ανωτέρας βίας.
Δύο δημόσιοι υπάλληλοι τέθηκαν εκτός της υπηρεσίας τους
Με αμετάκλητες αποφάσεις του ΣτΕ δυο δημόσιοι υπάλληλοι τέθηκαν εκτός της υπηρεσίας τους, ο πρώτος μετά από 12 χρόνια και ο δεύτερος μετά 10 χρόνια, αφού απορρίφθηκαν οι εφέσεις τους και επικυρώθηκαν οι αποφάσεις των Πειθαρχικών Συμβουλίων που τους είχαν επιβάλει την πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης (skai.gr).
Η Ελληνική δικαιοσύνη στο πλευρό των εργαζόμενων
Ακόμα μία νίκη των εργαζομένων στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. (περισσότερα…)
Τα ελληνικά δικαστήρια εξακολουθούν να δικαιώνουν εργαζόμενους με συμβάσεις στον δημόσιο τομέα και σε ΟΤΑ
Πρόσφατα το Εφετείο Αθηνών απέρριψε εφέσεις του Υπουργείου Πολιτισμού κατά αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο είχε κάνει δεκτές αγωγές που είχε καταθέσει το γραφείο μας για συμβασιούχους που απασχολούνταν ως φύλακες στο ως άνω Υπουργείο.
Μη συμμόρφωση της διοίκησης σε δικαστικές αποφάσεις
Το άρθρο 94 του Συντάγματος όπως αυτό ισχύει σήμερα ορίζει ότι 1. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια υπάγονται οι διοικητικές διαφορές ……2. Στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται οι ιδιωτικές διαφορές ………..Οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται αναγκαστικά και κατά του Δημοσίου και των Ν.Π.Δ.Δ όπως ο νόμος ορίζει΄΄. Στο άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζεται ότι “Η διοίκηση είναι υποχρεωμένη να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρεώσεως αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο όπως ο νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει αναγκαστικά μέτρα για την διασφάλιση της συμμορφώσεως της διοικήσεως”.
ΝΟΜΟΣ 4093/2012 Οι σφοδρές και ανατρεπτικές αλλαγές που επιφέρει στην καθημερινότητα του δημοσίου τομέα
Εκδόθηκε σήμερα η υπ’ αριθμ. ΔΙΔΑΔ – ΔΙΠΙΔΔ / οικ. 26188/12.11.2012 εγκύκλιος του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης με θέμα «το νέο θεσμικό πλαίσιο κινητικότητας των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα – Διαθεσιμότητα και αργία – κατάργηση θέσεων ΙΔΑΧ».
Με την συγκεκριμένη εγκύκλιο δίνονται ερμηνείες στον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο 4093/2012 ως προς τις πρωτοφανείς αλλαγές που έφερε μεταξύ άλλων στον δημόσιο τομέα και στο προσωπικό που απασχολείται σε αυτόν.
Είναι πολλά τα σημεία, τόσο του νόμου όσο και της εγκυκλίου, που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού αφορούν ένα πολύ μεγάλο τμήμα των εργαζομένων στο δημόσιο με εργασιακή σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ως προς την κατάργηση των θέσεων του αλλά και μόνιμο προσωπικό λόγω των διατάξεων που μεταβάλλουν σημαντικά το πειθαρχικό δίκαιο. Ακόμη και μετά την έκδοση της ερμηνευτικής εγκυκλίου παραμένουν ερωτηματικά σχετικά με έννοιες και προβλέψεις του νόμου που δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν και λόγω της διατύπωσής τους επιδέχονται αρκετών διαφορετικών ερμηνειών.
Τα όρια της συνταγματικότητας πολλών από τις προβλέψεις του ως άνω νόμου, είναι ιδιαιτέρως ασαφή, καθώς πλήττονται κεκτημένα δικαιώματα ετών και ουσιαστικά καταργούνται νόμιμες διαδικασίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν χιλιάδες προσλήψεις, ενώ προς μεγάλη έκπληξη όλων πλήττεται και η διαδικασία πρόσληψης μέσω ΑΣΕΠ, αφού ο νομοθέτης περιορίζει αυθαίρετα την χρονική διάρκεια της προσδοκίας του κάθε επιτυχόντα, να καταλάβει τη θέση που δικαιούται σε 3 έτη από τη δημοσίευση των οριστικών πινάκων διοριστέων του ΑΣΕΠ.
Την ίδια στιγμή, με το συγκεκριμένο νομοθέτημα, που επιφανειακά και μόνο, ισχύει από την δημοσίευσή του, μεταβάλλονται σημαντικές διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου των μονίμων υπαλλήλων του δημοσίου τομέα και των ΟΤΑ αναδρομικά, σε απόλυτη αντίθεση με το Σύνταγμα, καθώς ακόμη και υποθέσεις που εκκρεμούν είτε σε επίπεδο Πειθαρχικών Συμβουλίων είτε σε επίπεδο Δικαστηρίων αντιμετωπίζονται με τον καινούργιο νόμο, παρότι αυτός εισάγει δυσμενέστερες ρυθμίσεις για τους διωκόμενους υπαλλήλους.
Είναι προφανές ότι μεγάλος αριθμός υπαλλήλων που ανήκουν στις ως άνω κατηγορίες θα προσφύγει στην Ελληνική Δικαιοσύνη έχοντας πολλές πιθανότητες να δικαιωθεί λόγω των κενών και των αντιθέσεων προς το Σύνταγμα που εμφανίζει ο νόμος αυτός.
ΘΕΤΙΚΗ Η ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Στις 20 Φεβρουαρίου του 2012 συζητήθηκε ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου ( 1η Ειδική Συνεδρίαση ) το σχέδιο νόμου « Περικοπή Συντάξεων του Δημοσίου ». Μετά από μακρά διαλογική συζήτηση και με την σύμφωνη γνώμη του αναπληρούντος το Γενικό Επίτροπο της Επικρατείας, η Ολομέλεια με σημαντική μειοψηφία κατέληξε στην άποψη ότι οι προβλεπόμενες στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου περικοπές των συντάξεων του Δημοσίου, είναι νόμιμες και συνταγματικές. Είναι ωστόσο σημαντική η παρατήρηση του Δικαστηρίου ότι « η παρ. 1 περ. α’ του Νομοσχεδίου που ορίζει ότι η έναρξη των περικοπών των συντάξεων αρχίζει από 1.1.2012, δηλαδή σε χρόνο προγενέστερο του Νομοσχεδίου, ενδεχομένως να δημιουργήσει θέμα συμβατότητας της διάταξης με υπερκείμενης ισχύος διατάξεις και κυρίως με το αρ. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ »
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εν λόγω διάταξη, εφαρμόζεται αναλόγως και για τους υπαλλήλους ΟΤΑ και ΝΠΔΔ που διέπονται από το ίδιο με τους Δημοσίους Υπαλλήλους συνταξιοδοτικό καθεστώς, καθώς και για το προσωπικό του ΟΣΕ.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑΣ
Πριν λίγες μέρες εκδόθηκε διάταξη Προσωρινής Διαταγής αναστολής εκτέλεσης διαπιστωτικής πράξης αυτοδίκαιης απόλυσης υπαλλήλου του Υπουργείου Οικονομικών. Η εν λόγω υπάλληλος κατέθεσε μέσω του γραφείου μας Αίτηση Ακύρωσης και Αίτηση Αναστολής κατά της πράξης του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών με την οποία τίθονταν σε αυτοδίκαιη απόλυση σύμφωνα με όσα προβλέπει ο Ν. 4024/11 και στις 17.1.2012 το Δικαστήριο, εκτιμώντας τα πραγματικά δεδομένα της υπόθεσης, της χορήγησε προσωρινή διαταγή με την οποία ανεστάλη η εκτέλεση και επέστρεψε στην Υπηρεσία της.
Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ιδιάζουσα διότι καταρχήν δεν αφορά εργαζόμενη που απλώς τέθηκε σε προσυνταξιοδοτικό καθεστώς, αλλά υπάλληλο που αυτοδίκαια απολύθηκε και δεύτερον στη συγκεκριμένη περίπτωση εκτός από την αντισυνταγματικότητα του Ν. 4024/11, συνέτυχε περίπτωση εξαίρεσης της εργαζόμενης σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 33 παρ. 7 περ. θ του Ν. 4024/11 το οποίο παραβιάστηκε, διότι είναι μητέρα δύο άνεργων τέκνων που είναι προστατευόμενα μέλη και την βαρύνουν φορολογικά και οικονομικά, ξεπερνούν ωστόσο σε όριο ηλικίας τα προβλεπόμενα όρια της ως άνω διάταξης.
ΕΥΝΟΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΕ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑΣ
Η έκδοση προσωρινής διαταγής που εξέδωσε την 1.12.2011 το Α1 Τμήμα του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά σχετικά με την αίτηση ακύρωσης υπαλλήλου κατά πράξης προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας του με την οποία αποφασίστηκε να μην διαγραφεί προσωρινά ο αιτών από το μητρώο μισθοδοτούμενων, αποδεικνύει ότι υπάρχει νομική διέξοδος στο αντισυνταγματικό μέτρο της εφεδρείας και ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη κρίνοντας με βάση το Σύνταγμα, τους νόμους και τα πραγματικά δεδομένα κάθε περίπτωσης, προστατεύει τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων που βλέπουν καθημερινά να προσβάλλεται η προσωπικότητα τους σε ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Όποιος εργαζόμενος έχει αντίρρηση με την υπαγωγή του στο καθεστώς Εφεδρείας έχει το δικαίωμα να παραλαμβάνει την σχετική πράξη υπογράφοντας με ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός του και κατά αυτής να ασκεί το ένδικο μέσο της αίτησης ακύρωσης και αίτηση αναστολής ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Εφετείου .
ΕΦΕΔΡΕΙΑ: ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Ή ΟΧΙ;
Το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο δημιούργησε στο άκουσμα του και μόνο πολλές αντιδράσεις αλλά και ερωτηματικά για τη νομιμότητα και τη πρακτική εφαρμογή του λόγω της συνταγματικής προστασίας της μονιμότητας των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, η οποία δεν μπορεί να αρθεί με ένα οποιοδήποτε νομοθέτημα. Πριν από αρκετούς μήνες είχε τεθεί σε θεωρητικό επίπεδο το θέμα της άρσης της μονιμότητας στο Δημόσιο και μάλιστα είχε επισημανθεί ορθώς ότι για να προχωρήσει μια τέτοια διαδικασία πρέπει προηγουμένως να τροποποιηθεί η σχετική πρόβλεψη του Συντάγματος, με απλά δηλαδή λόγια για να μην υπάρχουν πλέον μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά στην θέση τους εργαζόμενοι με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου, προαπαιτείται αλλαγή του Συντάγματος της χώρας.
Ξαφνικά και υπό την πίεση της δυσμενέστατης οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας προέκυψε η εφεδρεία που ουσιαστικά οδηγεί ένα σημαντικό μέρος του προσωπικού των φορέων του Δημοσίου στην απόλυση. Η μονιμότητα στο Δημόσιο θεσπίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το άρθρο 100 του Συντάγματος το 1911 και από τότε ουδείς σκέφτηκε να μεταβάλει την θεσμικά προστατευμένη αυτή κατοχύρωση. Στο σχέδιο νόμου που προωθείται για ψήφιση με πολύ γοργό ρυθμό γίνεται λόγος για εφεδρεία με κατάργηση των οργανικών θέσεων των υπαλλήλων που αναγκάζονται να αποχωρήσουν από την υπηρεσία τους, πριν την καθορισμένη συνταξιοδότησή τους, ενώ ακόμη ισχύει κανονικά το άρθρο 103 του Συντάγματος που προβλέπει ρητά την μονιμότητα. Αναρωτιέται λοιπόν εύλογα ο καθένας αν μια απόλυση στο Δημόσιο με κατάργηση οργανικής θέσης χωρίς να υφίστανται οι λόγοι που προβλέπει περιοριστικά ο Υπαλληλικός Κώδικας για τις απολύσεις αλλά με μόνο κριτήριο π.χ της ηλικίας του εργαζόμενου αντίκειται στην ως άνω συνταγματική αρχή και επομένως πάσχει ακυρότητας.
Κανείς δεν είναι σε θέση αυτή την στιγμή να γνωρίζει τι θα ακολουθήσει την εφαρμογή αυτού του μέτρου, πόσοι από τους θιγόμενους υπαλλήλους θα απευθυνθούν στην Ελληνική Δικαιοσύνη και τι θα αποφανθεί αυτή σχετικά, αφού μέχρι σήμερα δεν έχει αντιμετωπιστεί ξανά τέτοιο ζήτημα. Ωστόσο μέχρι τώρα τα Δικαστήρια έχουν αποδείξει ότι τηρούν πιστά το Σύνταγμα και φροντίζουν να μην εδραιώνουν παραβιάσεις των αρχών του εις βάρος εργαζομένων.
